Nieuw gezicht

Dinsdag 16 februari

De wekker is om 07.15 gegaan, erg vroeg dus! Vandaag was het weer een zonnige dag, de korte broekjes mochten aan en we hebben ons klaar gemaakt voor de tweede stagedag.
We hebben ontbeten, namelijk vla met crusli en ook stonden er vissticks voor ons klaar. De vissticks hebben wij overgeslagen, want dit als ontbijt zagen wij niet echt zitten. We zijn om 08.30 uur opgehaald door Chris en zijn naar stage gegaan. Gister waren er 14 kinderen niet, dus vandaag zagen we weer veel nieuwe gezichten. Het was een leuke, maar erg warme ochtend. Vandaag was het dinsdag en dat is de dag dat de kinderen in bad gaan. Veel kinderen vinden dit niet leuk, omdat dit thuis natuurlijk niet vanzelfsprekend is. De kinderen worden bij de Hospice goed gewassen, omdat dit belangrijk is voor de verzorging van het kind. We hebben lekker met de kinderen gespeeld en de kinderen als de caremothers leer je al wat beter kennen. Met de caremothers kun je Engels praten, dus dit verloopt prima. Verder lukt praten met de kinderen helaas niet. Je communiceert via handen en voeten en als de kinderen iets zeggen weet je vaak niet wat ze bedoelen. Dit is soms wel lastig, maar gelukkig wen je er snel aan en zoek je andere manieren van communiceren. Het enige van de streektaal wat wij begrijpen is wanneer de kinderen het woord voor blanken zeggen. Dit is namelijk al vaak door de kinderen gezegd, maar dit mogen wij niet accepteren. Dit betekent namelijk wit varken en dat is niet hoe wij graag genoemd willen worden. In de pauze zijn wij weer naar onze B&B gebracht door Chris en hebben we pizza op als lunch. Dit was natuurlijk weer genieten! Om 14.00 uur zijn wij weer voor anderhalf uur teruggegaan naar de Hospice en hebben we nog lekker gespeeld met de kinderen. Om 15.30 uur hebben we de kinderen weer uitgezwaaid, omdat ze dan worden opgehaald door de twee taxi’s waar ze ook mee gebracht worden. Dit vind ik altijd een naar idee, want je weet dat de kinderen teruggaan naar een plek waar ze het niet zo goed hebben. De kinderen komen namelijk uit de Township, een krottenwijk in de buurt. Wij zijn na onze stage samen met Chris naar de krottenwijk gereden. Wij waren best wel bang om kinderen van onze stage tegen te komen in deze krottenwijk, omdat wij weten dat zij hier ook leven. Dit zou al helemaal een naar gevoel geven, omdat je dan vrij snel zou weten in wat voor een soort situatie het kind leeft. Hier gaan wij wel nog achter komen als we op huisbezoek gaan, maar dit lijkt mij ook wel erg interessant. Wij zijn uitgestapt op een plekje waar een paar vrienden van Chris zaten en hebben er even kort mee gepraat. De mensen toonde interesse in ons en het leken mij vriendelijke mensen. Ze vroegen vrij snel wat a girlfriend betekent in het Nederlands en wat de vertaling van I love you is in het Nederlands. Dit vond ik wel een beetje apart. De verschillen tussen arm en rijk zijn in Zuid-Afrika zo groot dat het bizar is om dat van dichtbij te zien. Wij wonen in een zeer luxe B&B terwijl je na 10 minuten rijden, midden in een krottenwijk zit. Zelfs in de krottenwijk zie je grote verschillen! Je ziet huizen van steen met redelijke tuinen en huizen van golfplaten waar een wc hokje apart bij staat. Als je dan iets door rijdt en in de buurt komt waar ik deze drie maanden ook verblijf, worden de huizen steeds groter en begint het gewoon luxe te worden! Dit is zo apart om te zien, echt heel gek! Toen we terugkwamen bij de B&B ben ik bij het zwembad gaan liggen, heb ik lekker met Driek geappt en ben ik mijn blog gaan bijhouden. In de avond hebben we bobotie gegeten, het was erg lekker. Daarna ben ik gaan slapen, want ik was erg moe.